 |
 |
Shown at the Documentary Arts Asia Gallery in Chiang Mai September 2013 & Laiza center in Nov 2014
Mongolia is on the fast track for change: with some of the world’s largest reserves in coal, copper, and gold, the country is quickly becoming one of the fastest growing economies in the world. But will this change effect everyone positively, and what will be its effect on Mongolian culture?
Mongolian pastoral herders make up one of the world’s last remaining nomadic cultures. For millennia they have lived on the steppes, grazing their livestock on the lush grasslands. But today, their traditional way of life is at risk on multiple fronts. Alongside this rapidly changing economic landscape, climate change and desertification are also threatening nomadic life, killing both herds and grazing land. Due to severe winters and poor pasture, many thousands of herders have traded in their centuries-old way of life for employment in mining towns and urban areas. The ger (yurt) camps that ring the capital city, Ulaanbaatar, house a permanent population of displaced nomads. There, they live without running water or a tangible use for the skills and crafts that were practiced on the steppes. The younger generation is no longer learning these essential aspects of their nomadic heritage.
[/wptab]
[wptab name=’Thai’]
ไม่เร่ร่อน…อีกต่อไป
ยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงได้เข้ามาสู่ประเทศมองโกเลียอย่างรวดเร็ว ด้วยทรัพยากรถ่านหิน ทองแดง และทองคำ ที่มีมากเป็นอันดับต้นๆของโลก ทำให้มองโกเลียได้กลายเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วที่สุดแห่งหนึ่ง แต่การเปลี่ยนแปลงนี้จะส่งผลกระทบต่อประชากรในประเทศทางด้านบวกหรือไม่ และผลกระทบกับวัฒนธรรมมองโกเลียจะเป็นเช่นไร
กลุ่มคนเลี้ยงสัตว์ชาวมองโกเลียถือเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ยังคงวัฒนธรรมพเนจรเอาไว้ ซึ่งมีหลงเหลืออยู่น้อยแล้วในโลกนี้ ตลอดหลายพันปี พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ในทุ่งราบใหญ่ และปล่อยให้สัตว์เลี้ยงกินหญ้าในทุ่งหญ้าอันเขียวชอุ่ม แต่วันนี้ วิถีการดำเนินชีวิตตามประเพณีที่มีมากำลังถูกคุกคามจากหลายปัจจัย
นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว การเปลี่ยนแปลงทางด้านภูมิอากาศ และพื้นที่ที่ปรับเปลี่ยนกลายเป็นทะเลทรายส่งผลต่อการดำเนินชีวิตแบบเร่ร่อนของคนกลุ่มนี้ ทั้งยังคร่าชีวิตสัตว์เลี้ยง และทุ่งหญ้าอันเขียวชอุ่มด้วยเช่นกัน คนเลี้ยงสัตว์หลายพันคนยอมที่จะแลกวิถีชีวิตดั้งเดิมที่ดำเนินมาหลายศตวรรษกับการทำงานในเหมืองแร่ และรับจ้างในเมืองใหญ่ เนื่องจากฤดูหนาวที่โหดร้าย และพื้นที่เลี้ยงสัตว์ที่มีน้อยลง
ชุมชนกระโจมมองโกเลีย หรือ “เกอร์” ที่ล้อมรอบเมืองหลวง “อูลานบาตอร์” เป็นที่พักอาศัยถาวรของคนเลี้ยงสัตว์พลัดถิ่น พวกเขาดำเนินชีวิตโดยไม่มีน้ำประปาใช้ และทักษะ หรืออุปกรณ์ที่พวกเขาเคยปฏิบัติ หรือเคยใช้ในทุ่งราบก็ไม่มีประโยชน์ที่ชุมชนแห่งนี้ ที่สำคัญ เด็กรุ่นใหม่ต่างเลิกเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม และวิถีชีวิตอันเป็นมรดกจากวัฒนธรรมพเนจร
[/wptab]
[end_wptabset]
Taylor Weidman
Taylor is an American photojournalist and documentary photographer. He has worked with a number of international NGOs to cover issues in developing countries. His coverage of overcrowding in the penal system of the Philippines was recognized by the Anthropological Award for Photography and Human Rights, and was exhibited in London, Geneva, Montreal, and New York. His coverage of homeless families in Romania won the New Talent Award at the annual Travel Photographer of the Year competition.
Taylor graduated with a Master’s in photojournalism from the S.I. Newhouse School of Public Communications at Syracuse University. After working at The Christian Science Monitor, Taylor left the US and completed a project about Tibetan issues as a Fulbright Fellow in Nepal. His images of Tibetans from the remote Upper Mustang region were exhibited in Kathmandu for the 50th anniversary of the Fulbright Commission.
Recent Comments